www.filmowelowe.fora.pl

CiekawaXO

Wstęp
Nawiązanie do innych utworów literackich mogą ubogacać to,co stara się przekazać autor, służyć za dopełnienie refleksji. Uważam że jest to bardzo dobra praktyka, równie dobrze świadcząca o piszącym, gdyż stara się jak najpełniej uatrakcyjnić morał lub bohaterów. W przykładzie który chcę opisać,ów nawiązanie do innego dzieła staje się źródłem wiedzy o stanie wewnętrznym bohatera,a i jemu samemu pomagając takiej analizy dokonać poprzez analogię.

Przykładem dzieła, gdzie autorka nawiązuje do innego utworu literackiego jest powieść napisana przez Mary Shelley w 1818 roku pt "Frankenstein, czyli Ostatni Prometeusz". Opowiada historię Wiktora Frankensteina, młodego naukowca, który tworzy sztuczne życie – istotę złożoną z części ludzkich ciał. Gdy eksperyment się udaje, Wiktor przeraża się swoim dziełem i je porzuca. Stwór, odrzucony przez wszystkich, cierpi z powodu samotności i niezrozumienia. Z czasem zaczyna mścić się na swoim twórcy i jego bliskich.

Autorka wkłada w ręce stwora "Raj Utracony" Johna Miltona,epicki poemat, który opowiada biblijną historię upadku człowieka – grzechu Adama i Ewy oraz ich wygnania z Raju.
Po przeczytaniu tego dzieła, monstrum zaczyna głębiej przyglądać się swoim uczuciom i emocjom.Wnioski które wyciąga pogłębiają jego wiedzę o świecie, o relacjach Stworzenia do Stwórcy i odwrotnie, a czytelnikowi dają piękne analogie do klasycznych biblijnych postaci, które pogłębiają nasze rozumienie.

Rozwinięcie
Teza: Autor nawiązuje do innych utworów, aby wzbogacić i lepiej wyjaśnić wewnętrzne stany bohatera

1. Stwór jako Drugi Adam

Kiedy stwór porównuje się do Adama, początkowo jest bardzo szczęśliwy że czyta o osobie podobnej jemu. Jednak w miarę jak akcja posuwa się do przodu,dopada go smutek. Oto dowiaduje się, że Adam, mimo iż początkowo jest w Raju sam, jest także kochany i zaopiekowany a później Bóg obdarza go Ewą, nie był więc samotny. Adam z ciekawości smakuje owocu i zostaje wygnany, tak stwór czytając książkę, czuje się coraz bardziej samotny. Widząc te różnice, jego analiza kieruje się ku szatanowi.

2. Stwór jako szatan

Widzi w sobie podobny bunt wobec stwórcy,został przez niego odrzucony podobnie jak on. Co ciekawe ta analogia daje czytelnikowi jeszcze jedną refleksję, że stwór Frankensteina rzeczywiście jest postacią tragiczną, gdyż z dobrego anioła zmienia się w kogoś upadłego, żądnego zemsty i nie cofającego się przez wyrządzaniem cierpienia.

3.Frankenstein jako Stworzyciel

Istota Frankensteina widzi w nim swojego stworzyciela i porównuje jego moralność do Boga, widząc że Victor nie udźwignął ciężaru właściwego zachowania do swojego stworzenia. Jednak podczas ich spotkania w górach,prezentuje mu swoje wymagania, iż, jak Bóg, powinien zaradzić jego samotności i stworzyć partnerkę.Żąda zadośćuczynienia za krzywdy które doznał i chce naprawienia szkód.Jednak odwrócił rolę pana i sługi, bo zwraca się do Victora per "Niewolniku". Książka nauczyła go więc jak relacja Stwórcy do stworzenia powinna wyglądać.

Zakończenie
Dzięki nawiązaniu do "Raju Utraconego" dowiadujemy się jak bardzo stwór tęskni za drugim człowiekiem i jak bardzo samotny się czuje, i jak wielki żal ma do swojego Stwórcy. Czy wiedzielibyśmy o tym bez tego nawiązania? Prawdopodobnie nie, gdyż on sam bez ów książki by tego nie wiedział.